Święty Stanisław
Kostka
Obdarowany darami Ducha Świętego
Przybądź,
Duchu Święty,
Ześlij z
nieba wzięty, Światła Twego strumień,
Daj Twoim
wierzącym, w Tobie ufającym, Siedmiorakie dary.
Daj zasługę
męstwa, Daj wieniec zwycięstwa,
Daj
szczęście bez miary.
Wstęp
1.Rok 2018 jest obchodzony w Kościele w Polsce jako Rok Świętego Stanisława Kostki. Ten
młody polski szlachcic podobnie jak Samuel usłyszał Boga, wołającego go po
imieniu. I jak Samuel odpowiedział: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha!”(1 Sm
3,9), a następnie z determinacją poszedł pełnić wolę Bożą wbrew wszelkim
przeciwnościom.
Świętego Stanisława Kostkę pragniemy zaprosić dzisiaj,
aby stał się patronem rozpoczętego właśnie nowego roku. O tym wyborze
zdecydowała 450. rocznica jego śmierci[1].
2.Również Rok 2018 jest obchodzony w Kościele w Polsce
jako Rok Ducha Świętego. Jego mottem
są słowa: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym” (por. Dz 2,4). Jeśli
mamy w tym roku odkrywać osobę i dary Ducha Świętego dane w sakramencie
bierzmowania, nie może być lepszego patrona, jak święty Stanisław, który został obdarowany przez Bożego Ducha do
„mężnego wyznawania wiary” w dojrzały i niebanalny sposób[2].
I. refleksja
nad darami
Ducha Świętego
Z tych siedmiorakich darów cztery dotyczą głównie
umysłu, a trzy odnoszą się do woli[3].
1.Dary umysłu
Cztery dary umysłu to: dar mądrości, rozumu, umiejętności i dar rady.
a)Dar mądrości. Znacie to określenie: „mądry”. To wielka pochwała, gdy się o kimś powie: mądry. Mądrość, którą obdarza Duch Święty, zawiera zdolność do lepszego poznawania Boga i Jego doskonałości. Już jest mądrym ten, kto poznaje zwłaszcza dwie cechy doskonałości Bożej:
-wszechmoc Boga, a więc to, że Bóg wszystko może. Nie czuje się zagubiony w świecie i mówi:
Tyś
Pan wszystkiego świata, Tyś niebo zbudował,
I
złotymi gwiazdami ślicznieś uhaftował,
Tyś
fundament założył nieobeszłej ziemi,
I
przykryłeś jej nagość zioły rozlicznemi.
- A gdy człowiek jest chorym, nieszczęśliwym, grzesznikiem, okazuje się mądry, gdy stara się zrozumieć miłość miłosierną Boga. Uspakaja się, bo wie, że i dla niego taka miłość miłosierna się znajdzie.
b) Dar rozumu. Nie chodzi tu tylko o rozum w znaczeniu inteligencji, która komuś pozwala być uczonym, książki pisać, itp. Chodzi tu o zdolność do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej.
Są różne tajemnice, np. tajemnica Trójcy Świętej, Eucharystii, tajemnica zmartwychwstania ciał. Ale rzecz ciekawa, na ten temat lepiej się nieraz wypowiadają ludzie prości a wierzący, niż uczeni, nie mający wiary. Ci prości otrzymali zdolność wnikania w tajemnice wiary od Ducha Świętego.
c)Dar umiejętności. Co on zawiera? Zdolność do kierowania się w życiu zasadami wiary. A więc tacy nie tylko wierzą, ale i żyją według wiary. Skoro im wiara każe np. miłować bliźniego jak siebie samego, to faktycznie miłują. Gdy wiara każe przebaczać, to rzeczywiście przebaczają
d) Dar rady. Co to znaczy? We wszystkich wątpliwościach szukać rady u samego Boga. Np. ktoś nie wie, jaką wybrać drogę życia, klęka pobożnie, modli się i tę radę znajduje. Albo masz ochotę wyjawić jakąś tajemnicę, zapytaj się najpierw Pana Boga, co będzie lepiej; powiedzieć czy zamilczeć. Bóg ci poradzi.
Drugi rodzaj darów to:
2. Dary woli
e) Dar męstwa. Co oznacza? Człowiek mężny to ten, któremu żadne względy ludzkie nie mogą przeszkodzić w dążeniu do Boga ani go od Niego oddalać. Znałem takiego licealistę, którego chciano przekonać, aby nie chodził na religię i trzymał się z dala od księży. Straszono go, że nie dostanie się na studia. Chłopak nie ustąpił, pozostał sobą. Zdał maturę, mimo trudności dostał się na wyższe studia, a nawet z czasem został profesorem uniwersytetu. Kierował się męstwem otrzymanym jako dar Ducha Świętego.
f) Dar pobożności. Oznacza uzdolnienie do gorliwego chwalenia Boga i służenia Mu z synowską miłością. Szczęśliwy człowiek, który lubi się modlić. Dobrze mu z tym wtedy, gdy spadnie na niego jakieś nieszczęście. Pobożność np. chorego bardziej umacnia aniżeli najlepsze zastrzyki.
g) Dar bojaźni. Dar ten daje człowiekowi ciągła pamięć na to, że kiedyś za każdy czyn będzie musiał zdać sprawę na Boskim Sądzie. Dlatego jest ostrożny w postępowaniu i unika obrazy Boskiej.
Wszedł raz do kościoła człowiek niepraktykujący, który już dawno w kościele nie był. Właśnie odbywało się 40-godzinne nabożeństwo. W pewnej chwili ludzie uklękli i zaśpiewali starą pieśń:
Straszliwego
Majestatu Panie,
Za
me grzechy płakać łez nie stanie.
Jam
stworzenie Twe wyrodne,
Świętych
oczu Twych niegodne,
Twój
Majestat nieskończony,
Przed
którym klękają trony
Śmiał
obrazić.
Człowiek ten wzruszył się bardzo. Wspomniał na swoją nieżyjącą matkę, która mu nieraz mawiała: „Pamiętaj na Majestat Pana”. Wyszedł z kościoła - a był ze swoim kolegą - i powiedział do niego: „Rzucę wszystko! wrócę do tego, od czego wyszedłem”. I tak zrobił. Przeżył na nowo bojaźń Pańską.
II. Przesłanie
Zapytajmy, jakie płynie przesłanie z Roku Ducha Świętego i Roku Świętego Stanisława Kostki. „Kostka”
znaczy „więcej!” Żyjąc w XXI wieku nie powtórzymy dokładnie czynów świętego
Stanisława Kostki. Naszym zadaniem jest raczej zrozumienie darów Ducha
Świętego, którymi został obdarowany Stanisław. Zatem przyglądnijmy się im
bliżej.
1.Dary umysłu
Dzięki darowi
rozumu (b) Stanisław nie dał się
zwieść mirażowi wygodnego życia, zabezpieczonego majątkiem rodziców. Dzięki darowi mądrości (a) potrafił przeciwstawić
się panującym modom i naciskom grupy. Nie chciał ani imponować, ani uczynić z
życia jednej wielkiej rozrywki. Dar
umiejętności (c) sprzyjał Stanisławowi być silną osobowością, miał swoją
klasę i styl. Dzięki darowi rady (d)
do końca zachował wolność. To nie był młody człowiek, który nie wie, po co
żyje, jest znudzony i apatyczny, żądający od innych, a nie dający nic z siebie.
Nie pozwalał sobie na eksperymenty w poszukiwaniu szczęścia. Wiedział, że ten
świat nie zaspokoi jego tęsknot, że prędzej czy później poczułby się w nim
oszukany lub zawiedziony. Wiedział, że charakter - to nie tylko sprawa
dziedziczenia cech po przodkach, nie tylko wpływ środowiska, ale rzetelna praca
nad sobą. Wiedział też, że stawać się dojrzałym człowiekiem, to podejmować trud
rozwoju[4].
2. Dary woli
Dzięki darowi
męstwa (e), Stanisław nie był
mięczakiem, który mówi: „taki już jestem”, a zło usprawiedliwia słabością,
obwinia innych, oskarża warunki i historię. To dar bojaźni Bożej (g) uczynił Młodzieniaszka z Rostkowa czujnym
ogrodnikiem wyrywającym chwasty słabości i grzechu, aby wyrosły piękne kwiaty i
owoce. Niezwykły dar pobożności (f) przysposobił Stanisława, aby uwierzył
w miłość Boga i całym sobą na nią odpowiedział[5].
III. Modlitwa
Duchu Święty, napełnij duszę moją darem mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Boskich. Oświeć mnie darem rozumu dla głębszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej. Wspieraj mnie darem umiejętności, bym umiał w życiu kierować się zasadami tejże wiary. Spraw, bym we wszystkich wątpliwościach u Ciebie szukał rady i u ciebie zawsze ją znajdował. Umocnij mnie darem męstwa, aby żadna bojaźń, ani względy ludzkie nie mogły mi w dążeniu do Ciebie przeszkodzić, ani mnie od Ciebie oderwać, darem pobożności pobudzaj mą wolę do gorliwego chwalenia Ciebie i służenia Majestatowi Twojemu z synowską miłością. Napełnij serce moje darem bojaźni sądów Twoich, abym, pomny na obecność Twoją, zawsze Tego unikał, co by Cię mogło obrażać. Tak niech się stanie, przez wstawiennictwo naszego patrona świętego Stanisława - „Człowieka siedmiorakich darów Ducha Świętego”. Amen.
[1] Por. List Episkopatu Polski na Rok Świętego Stanisława Kostki, w: zob.http://episkopat.pl/list-episkopatu-polski-na-rok-swietego stanislawa-kostki/ (dostęp z dnia 30 stycznia 2018 roku).
[2] Por. tamże.
[3]Homilię oparto o tekst: P. Bednarczyk, Siedem Darów Ducha Świętego, w: tenże, Umocnij mnie, (Przemówienia dla bierzmowanych), Tarnów 1994, s.89-92.
[4] Por. List Episkopatu Polski na Rok Świętego Stanisława Kostki, nr5.
[5] Por. tamże.